Jak można pomieścić w sobie tyle troski, ciepła i miłości?
Jak można podarować innym tyle uśmiechu, dobroci i radości?
W środę, 25 stycznia, uczniowie kl. I-III zaprosili do szkoły Babcie i Dziadków. Ten dzień to niezwykle ważne święto. Dlatego chcieliśmy uczcić je jak najpiękniej, przenosząc Ich we wspomnieniach do czasów młodości, może nie raz niełatwej, pełnej pracy i trosk, ale po latach i tak wspominanej jako najpiękniejszy okres w życiu. Stąd wiersze, piosenki, tańce, skecze i najserdeczniejsze życzenia, płynące z głębi gorących dziecięcych serc.
To święto podkreśla silne więzi łączące oba pokolenia. Na pewno wiele osób pamięta momenty, w których rodzice zawozili ich w odwiedziny do dziadków, bądź zostawiali pod opieką babci na parę dni. Chwile te pozostają cały czas żywo obecne we wspomnieniach, głównie z uwagi na osobiste emocje, jakimi obdarowują się osoby najbliższe. Bo to Dziadkowie mogą rozpieszczać maluchy w imię miłości, jaką je darzą.
To dzięki Nim rodziny częściej się spotykają, co pomaga pielęgnować relacje. To sprawia, że najmłodsi poznają istotę utrzymywania więzów rodzinnych, a także uczą się szacunku i dbania o swoich bliskich. Bardzo dziękujemy za to, że przybyliście do naszej szkoły i raz jeszcze życzymy wszystkiego, co najpiękniejsze oraz dziękujemy Wam za troskę, ciepło i miłość.
B. Grochowska
